ریموند کلوی کارور جونیور در ۲۵ مه ۱۹۳۸ در شهر کلاتسکانی در ایالت اورگن که شهری صنعتی در کناره رودخانه کلمبیاست به دنیا آمد. او یکی از نویسندگان مطرح قرن بیستم است که موجب تجدید حیات داستان کوتاه در دههٔ ۱۹۸۰ شده‌اند. کارور در شهر یاکیما در ایالت واشنیگتن بزرگ شد و به تحصيل پرداخت. پدرش کلوی ریموند کارور، کارگر کارخانه چوب‌بری و الکلی بود. مادرش الا کیسی کارور گاهی به عنوان پیشخدمت و فروشنده کار می‌کرد. ریموند در زمان فراغت رمان‌هایی از میکی اسپیلانی مطالعه می‌کرد.

در ۱۹۵۶ وقتی که هجده سال داشت، با ماریان بورک شانزده ساله ازدواج کرد. پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان دیویس، برای تامین هزینه گذران زندگی به مشاغل متفاوتی چون سرایداری، چوب‌بری و فروشندگی روی آورد. کارور به همراه خانواده‌اش به کالیفرنیا رفت و در آنجا بود که وی به نوشتن علاقمند گردید و در دوره‌های آموزشی نوشتن خلاقانه که توسط رمان‌نویسی به نام جان گاردنر تدریس می‌شد، شرکت کرد. گاردنر بر زندگی و پیشه کارور به عنوان یک نویسنده تأثیر عمده‌ای برجای گذاشت.

کارور در ابتدا تحصیلاتش را در دانشگاه ایالتی چیکو و سپس در کالج ایالتی هامبولت در کالیفرنیا ادامه داد و در ۱۹۶۳ مدرک کارشناسی خود را دریافت نمود. در میانهٔ دهه ۱۹۶۰ کارور و خانواده‌اش در شهر ساکرامنتوی کالیفرنیا زندگی می‌کردند. وی در بیمارستان مرسی به ‌عنوان نگهبان شب شغلی داشت. او در کلاس‌های کالج ایالتی ساکرامنتو در زمینه شعر که توسط دنیس اشمیتز تدریس می‌شد، شرکت می‌کرد. سال ۱۹۶۷ برای کارور نقطه تحولی محسوب می‌شود؛ در این سال اثری از او در مجموعه مشهور فولی چاپ شد، پدرش درگذشت و مقدمات چاپ اولین اثر او، "نزدیک کلامث"، در حال فراهم شدن بود. هم‌چنین در این سال بود که وی به همراه خانواده‌اش به پالوآلتو انتقال یافتند تا وی بتواند به عنوان ویراستار کتاب‌های درسی استخدام شود.

فعالیت وی در این شغل تا ۱۹۷۰ ادامه داشت. در سال‌های دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در حالی که پیشه‌اش به عنوان نویسنده در حال اوج‌گیری بود، چند سالی در دانشگاه‌های آمریکا تدریس کرد. وي در نوشیدن الکل افراط مي كرد. در سال ۱۹۸۲ از همسر اولش، ماریان، طلاق گرفت و در سال ۱۹۸۸ در شهر رنو در ایالتنوادا با گالاگر ازدواج کرد. دو ماه بعد، در تاریخ دوم اوت ۱۹۸۸ وی در سن پنجاه سالگی و بدلیل سرطان ریه در شهر پورت‌آنجلس در ایالت واشنگتن درگذشت. در همان سال، عضویت او در آکادمی آمریکایی هنر و ادبیات اعلام گردید.

پیشهٔ کارور به عنوان نویسنده به داستان‌های کوتاه و شعر اختصاص یافته بود. او خود را به‌ عنوان کسی که تمایل به ایجاز و قوت دارد و معتاد به نوشتن داستان‌های کوتاه معرفی کرده است. این مسئله برای وی یک انتخاب ساده نبود، بلکه ملاحظاتی عملی بود تا او با در نظر داشتن آنها بتواند در کنار شغل‌های متفاوت و ناهمگون‌اش، به نوشتن نیز برسد. موضوعات و ایده‌های آثار او که عموماً بر تجربه‌های کارگری تمرکز دارند به وضوح انعکاسی از زندگی خودش هستند. همین مساله را می‌توان در مورد بن‌مایه‌های مکرر اعتیاد به الکل و بازپروری از آن که در آثار وی موجود است، مطرح کرد. سبک نوشتار کارور و بُن‌مایه‌های آثار او معمولاً مانند عناصر سازنده آثار ارنست همینگوی، آنتوان چخوف و فرانتس کافکاست. هم‌چنین او را تأثیرپذیرفته از آثار ایساک بابل، فرانک اوکانر و  پریچت برشمرده‌اند. با وجود این، به ‌نظر می‌رسد بیشترین تأثیرپذیری او از جانب چخوف باشد که انگیزهٔ او برای نوشتن داستان کوتاه "پیغام" باشد. این داستان که یکی از آثار مربوط به اواخر عمر کارور است، آخرین ساعات زندگی چخوف را به تصویر می‌کشد.

عمدتاً، کمینه‌گرایی (مینی مالیسم) به عنوان یکی از ویژگی‌های بارز آثار کارور شمرده می‌شود. ویراستار وی در مجله اسکوآیر، گوردون لیش، نثر کارور را به این سمت هدایت می‌کرد. پیش‌تر جان گاردنر به کارور توصیه کرده بود که به جای به کار بردن بیست و پنج کلمه در یک جمله، پانزده کلمه به کار برد و بعد‌ها لیش به وی توصیه کرد که در یک جمله تنها از پنج کلمه استفاده کند. در این دوران بود که کارور اشعاری را برای جیمز دیکی، ویراستار شعر اسکوآیر در آن دوران، فرستاد. سبک وی را با عنوان واقع‌گرایی کثیف dirtyrealism نیز خوانده‌اند. این عبارت به گروهی از نویسندگان در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ چون ریچارد فورد، توبیاس ولف، آن بیتی، جین آن فیلیپس اشاره دارد. کارور با فورد و ولف از نزدیک آشنا بود. این نویسندگان در آثارشان بیشتر بر اندوه و حس فقدان زندگی روزمرهٔ مردم عادی تاکید داشتند؛ زندگی روزمرهٔ طبقات متوسط و پایین جامعه یا افراد تک‌افتاده و به حاشیه‌ رانده شده‌ای که طبق ایدهٔ هنری ترو نومیدی خاموش quiet desperationرا می‌زیند.

اولین داستان وی "فصل‌های سخت" Furious Seasons (۱۹۶۰) نام داشت. این اثر که به نسبت آثار بعدی او، نثری سلیس‌تر و شیواتر دارد، به وضوح از ویلیام فاکنرآخرین مجموعه داستانی که دقیقاً پیش از مرگ وی چاپ شد، به نام فیل نام داشت و شامل هفت داستان بود.

ماهیت داستان‌های این مجموعه، بخصوص "پیغام"، این طور می‌نماید که او در حال تفکر و تعمق برای نوشتن اولین رمان‌اش بود. کتاب "وقتى از عشق حرف مى‌زنیم از چه حرف مى‌زنیم" را در ۱۹۸۱ نوشت. کارور دهه آخر عمرش را درحالى گذراند که از ثمره سال‌ها تلاش و تقلاى ادبى بهره مى‌برد. به تدریس در جاهاى مختلف مشغول شده بود و هالیوود به آثارش توجه نشان داده بود و چندین و چند مقلد هم پیدا کرده بود. پیش از مرگش در ۱۹۸۸ در ۵۰ سالگی، نسخه تجدید نظر شده بسیارى از داستان‌هاى خود را منتشر کرد. ليش ويراستار آثار كارور بود. وي به انتشار داستان‌هاى ریموند کارور در كتابي با عنوان "ریموند کارور: مجموعه داستان‌ها" همت گمارد. برخي از داستان هاي اين كتاب عبارتند از: "آقاى قهوه و آقاى تعمیرکار"، "حمام" و "این همه آب، اینقدر نزدیک خانه".

لیش داستان‌هاى اولین مجموعه کارور به نام "مى‌شود لطفا ساکت بشوی؟" (۱۹۷۶) را که نامزد جایزه ملى کتاب شده بود، ویرایش کرده بود. مجموعه مزبور الگوى زمختى را براى داستان‌نویسى کارور به وجود آورد. شخصیت‌هاى داستانى او که بیشترشان اهل نورث وست زادگاه او هستند، در خانه‌هاى کوچک زندگى مى‌کنند‌ و شغلشان کارگرى در کارخانه‌هاست یا در رستوران‌ها پیشخدمت هستند ‌و با تلاش و تقلا مى‌خواهند دچار ورشکستگى و بیکارى نشوند و زیر بار مسئولیتى نروند. رویاى آنها این است که آخر هفته‌ها را دزدکى به ماهیگیرى یا شکار بروند. داستان‌هاى کارور که با لحنى سرد و بى‌احساس روایت مى‌شوند، به جزئیات معمولى زندگى مى‌پردازند، و وقتى یکى از قهرمان‌هاى او براى مدت کوتاهى از تحقیرهاى روزمره خلاص مى‌شود و چشم‌انداز گسترده‌تر زندگى را مى‌بیند، به یک سرى ادراک‌ها و بینش‌هاى ناگهانى دست مى‌یابد.

منابع براي مطالعه بيشتر:

1. ریموند کارور، وقتی از عشق حرف می زنیم، مترجم زیبا گنجی،نشر مروارید ، 1384.


2. ریموند کارور، کلیسای جامع، ریموند کارور، مترجم فرزانه طاهری، نشر نیلوفر، 84.


3. ریموند کارور، هر وقت کارم داشتی تلفن کن، مترجم اسدالله امرایی، نقش و نگار، 84.


4. ریموند کارور، پاکت ها و چند داستان دیگر، مترجم مصطفی مستور،نش رسش ،1387.


5. لطفا ریموند کارور را بهتر بشناسید!، كتاب نيوز (2 دي 1386).


6. ریموند کارور، گل های میخک و دو نمایشنامه ی دیگر، مترجم اسدالله امرایی، نشر افراز، 1384.


7. ریموند کارور، فاصله و داستان های دیگر: به همراه مقالاتی در شناخت ریموند کارور، مترجم مصطفی مستور ، نشر مرکز ، 1386.
   برگرفته از سایت بنیاد ادبیات داستانی